Blogger Template by Blogcrowds.

ႏုတ္ဆက္ပါတယ္...

Blog ကို လွည့္မၾကည့္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အရမ္းဖိစီးတဲ့ Pressure တစ္ခု ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ဓါတ္လဲပ်က္၊ ဘာမွလဲ လုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိပဲ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းေနခဲ့မိတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြဟာ အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ပါၿပီ။ စိတ္ကို အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ အခုဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပေနပါၿပီ။ ေနတတ္ေအာင္လဲ ေနေနပါၿပီ။ အၿပံဳးေတြထဲမွာ အသက္ပါဖုိ႔ေတာ့ အခ်ိန္ယူရဦးမယ္။ ဘယ္အရာကိုမွ လက္ေလွ်ာ့အရွံဳးေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ -ျပင္းထန္ေသာ ဆႏၵရွိသူသည္ ဘယ္ကိစၥမဆုိ မၿပီးသည္ မည္သည္မရွိ- တဲ့။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားဗ်ာ။

အခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ မၾကာခင္မွာ အင္တာနက္နဲ႔ ေဝးရာေနရာကို သြားရပါေတာ့မယ္။ ဘဝရဲ့ ေလွကားထစ္တစ္ခုကို ေက်ာ္ျဖတ္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ Blog ကို ဆက္လုပ္ဖုိ႔ အေျခအေနမေပးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို ႏုတ္ဆက္တာပါ။ အစဥ္အၿမဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစလုိ႔လဲ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။ Blog ေရးစဥ္ကာလက ဝင္ေရာက္အားေပး ဖတ္ရႈခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးနဲ႔ ခ်စ္သူကိုလဲ အရမ္း အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘဝရဲ့ မွတ္တိုင္ေလး တစ္ခုအေနနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့လုိ႔လဲ စိတ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း ၾကည္ႏူးေနရမွာပါ...။

သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားသို႔....

ကြ်န္ေတာ္ ေမာင္မုိးေသာက္(ရွမ္းေလး) စာတမ္းေတြတင္၊ စာေမးပြဲေတြ ေျဖေနရပါသျဖင့္ Blog စာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚမွ ခတၱခဏ ေပ်ာက္ေနပါဦးမယ္ ခင္ဗ်... လာလည္ အားေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကို တအားပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ကိုယ့္ဆီကို လာလည္ၿပီး ကိုယ္က ျပန္လုိက္မလည္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားကို တအားကို အားနာပါတယ္.... ဆက္ရန္ ပို႔စ္ေလးကို အားခ်ိန္ရွိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဘာသာျပန္ၿပီး တင္ေပးပါ့မယ္... Cbox မွာ ႏုတ္ဆက္ အားေပးၿပီး သတိတရနဲ႔ ေမးသြားၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးကို ဧည့္ဝတ္ မေက်သလိုလဲ ခံစားေနရပါတယ္... အေနာ္ ေမာင္ရွမ္းေလး စာေမးပြဲဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားတုိ႔ရဲ့ ရန္သူေတာ္ႀကီးကို ေက်ာ္လႊားၿပီးရင္ ေႏြးေထြးေဖာ္ေရြတဲ့၊ ခံစားခ်က္ေတြ ညီတူၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိေသာ Online ေပၚမွာ Blog ဆက္ေရးပါ့မယ္... အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေန႔ရက္ေလး ျဖစ္ပါေစ... :))

အခ်စ္တစ္ခုတည္းသာ (အပိုင္း-၁)

အရမ္းေအးတဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီည တစ္ညေပါ့။ လမ္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ လူေတြကေတာ့ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျဖစ္ေအာင္ အေႏြးထည္ အထူႀကီးေတြ၊ လည္စည္းပုဝါ (မာဖလာ) ေတြပတ္ၿပီးေတာ့ သြားလာေနၾကတယ္။ ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ကို ေအးတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ေငးေနမိတယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူေတြက အစက္ ေသးေသးေလးေတြ လႈပ္ရွား ေနသလိုပဲ။ ဟိုဘက္ သြားလုိက္ ဒီဘက္ သြားလုိက္နဲ႔ေလ။ ေႏြးေထြးေနတဲ့ အခန္းထဲကေန ကြ်န္မ သူတုိ႕ကို ၾကည့္ၿပီး သနားေတာင္ သနားလာတယ္။ သူတုိ႔ ဒီအခ်ိန္ထိ အိမ္ မျပန္ႏုိင္ၾကေသးပဲ ဘယ္ေတြ သြားၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနပါလိမ့္ေနာ္။ မနက္ထိမ်ား ေလွ်ာက္သြား ေနၾကမလား မသိဘူး။
“အိမ္ ျပန္ရေတာ့မယ္ေဟ့၊ ငါ့ဘဲဘဲေလး ခမ်ာ ေစာင့္ေနရွာေတာ့မွာပဲ…”
နပ္စ္မေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ အသံကို ၾကားလုိက္ရတယ္။ ဟုတ္သားပဲ။ အလုပ္ခ်ိန္ ၿပီးေတာ့မွာပဲ။
“လံုးဝ မတရားဘူးဟာ။ ဒီလိုမ်ဳိး ဗယ္လင္တုိင္းေန႔ မွာေတာင္ အိုဗာတုိင္ (အခ်ိန္ပို)က ဆင္းရေသးတယ္။”
“အမယ္… နင္ကမွ ကံေကာင္းေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ေစာင့္မယ့္သူ ဘယ္သူမွ မရွိရွာဘူးဟဲ့။”
“နင္ ေဒါက္တာ စမ္းစမ္းထြဏ္း ကိုေျပာတာလား?”
နားပါးလြန္းတဲ့ ကြ်န္မကလဲ အဲဒီအသံေတြကို ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ေသးတယ္။
“နင္ မွတ္မိတယ္မလား။ အရင္ႏွစ္က ဒီေန႔မွာေလ ေဒါက္တာစမ္းစမ္း အရမ္း ေသြးပ်က္ခဲ့တာေလ။”
“ေအး… ငါသိတာေပါ့။ ေဒါက္တာစမ္းစမ္း အဲလိုမ်ဳိး ျဖစ္တာ အရင္က တစ္ခါမွ မေတြ႔ခဲ့ဖူးဘူးဟယ္။ သူသနားပါတယ္။ ”
သူတုိ႔ ေျပာေနတာ ကြ်န္မ အေၾကာင္းပါလား။ အရင္ႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ…။
အင္း… သူတုိ႕ေျပာတာ မမွားပါဘူး။ အရင္ႏွစ္က ဒီေန႕မွာ ကြ်န္မ အရမ္း ေသြးပ်က္ခဲ့ရတယ္။
“နင္ကလဲဟယ္…။ ဘယ္လို ေျပာလုိက္တာလဲ။ ငါေတာ့ သူ႔ကို အရမ္းသနားတာပဲ။ ငါ့ရည္းစားသာ ငါ့ မ်က္စိေရွ႕မွာ ေသသြားတယ္ ဆုိရင္ ငါေတာ့ ရူးမွာပဲ။”
“တိုးတိုး ေျပာဦးဟဲ့။ သူ ရွိေနေသးတယ္။ မျပန္ေသးဘူး။ ၾကားသြားပါဦးမယ္ဟယ္။”
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အရမ္းကို ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ ကန္႔လန္႔ကာ အကြယ္မွာ ရွိေနတဲ့ ကြ်န္မက သူတုိ႕ ေျပာတာေတြကို အားလံုး ၾကားၿပီးသြားပါၿပီ။
“ေဒါက္တာ.. ဒီမွာ ဘာလုပ္ ေနတာပါလဲရွင္။ ဘာမ်ား လိုအပ္လို႔လဲ မသိဘူးရွင့္။”
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့ တျခား နပ္စ္မေလး တစ္ေယာက္က ကြ်န္မကို ေမးလုိက္တာပါ။
ကြ်န္မ အေၾကာင္းေျပာေနတဲ့ နပ္စ္မေလး ႏွစ္ေယာက္ဟာ ကြ်န္မ ရွိေနတာကို သိသြားေလာက္ၿပီ။ သူတုိ႔ေတြ ရွက္သြားလို႔ မ်က္ႏွာေလးေတြ နီရဲသြားတာပဲ။ ကြ်န္မက ဒီအခန္းထဲမွာ ရွိေနေၾကာင္း သူတုိ႔ကို အသိမေပးခ်င္ပါဘူး။ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ထြက္သြားခ်င္တာေလ။ အခုေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူတုိ႔ သိသြားၾကၿပီ ထင္တယ္။
“ေအာ္… ကြ်န္မ အိမ္ျပန္မလို႔ ျပင္ဆင္ေနတာပါ။ အလုပ္ ဆင္းေတာ့မယ္ေလ။”
ကြ်န္မ ဘာမွမသိ၊ မၾကားသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္တယ္။
“ေဒါက္တာက အလုပ္ကို အရမ္း ႀကိဳးစားတာပဲ။ အခုက ေဒါက္တာ့ တာဝန္ခ်ိန္ေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေဒါက္တာေရ… ဟတ္ပီး ဗယ္လင္တုိင္းေဒးေနာ္…။”
ကြ်န္မ ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိလို႔ ခုနက ဝင္လာတဲ့ နပ္စ္မေလးက ႏုတ္ဆက္ေနတာေလ။
“ဟတ္ပီး ဗယ္လင္တုိင္းေဒးပါကြယ္။”
ကြ်န္မ ျပန္ႏုတ္ဆက္ လုိက္တယ္။ ခုနက ကြ်န္မအေၾကာင္း ေျပာေနတဲ့ နပ္စ္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႔ အခန္းထဲက ထြက္သြားေလရဲ့။
အိမ္ျပန္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီ။ ခုနက သူတုိ႔ ေျပာတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။ ကြ်န္မကို လာေစာင့္ ႀကိဳေနမယ့္သူ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ အိမ္မွာ အစာေတာင္းဖုိ႔ ေစာင့္ေနမယ့္ ကြ်န္မရဲ့ ေၾကာင္ေလးက အိမ္ေပါက္ဝမွာ ကြ်န္မကို ႀကိဳေနမွာ ေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မကို ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ ေၾကာင္ေလး ပူစီကို ျမင္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ကြ်န္မ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေပါက္ဝေရာက္လာတဲ့ ပူစီေလးရဲ႕ ညွဳိးငယ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းအစံုေၾကာင့္ သနားသြားခဲ့တယ္။ သူေတာ္ေတာ္ ဗုိက္ဆာေနၿပီ ထင္ပါရဲ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာက်င္ ဝမ္းနည္းေနပါေစ။ ေၾကာင္ေတြက မငိုတတ္ဘူး။ အဲဒါ လူနဲ႔ ကြာျခားခ်က္ပဲ။
“ပူစီေလး… လာ..လာ.. မီွမွီ… ဒီမွာ ႏြားႏုိ႔ လာေသာက္၊ လာ… မေသာက္ရင္ ထုလုိက္မွာေနာ္။”
ပူစီေလးက မီးေညာင္… လို႔ ေအာ္ေနပါေလေရာ။ အဲဒီလို ေအာ္တာက ကြ်န္မရဲ႕ တင္းၾကပ္တဲ့ စည္းကမ္းေတြကို မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာေနသေယာင္ေယာင္။ ပုန္ကန္ခ်င္တဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ကြ်န္မကို ၾကည့္ေနတယ္ေလ။ အဲဒီလို ၾကည့္တဲ့မ်က္လံုးေတြ…..။ အို… သူ႔ မ်က္လံုးေတြေပါ့။ သူ႔ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ တပံုစံထဲပါပဲ။ သူ႔ကို သတိရသြားတဲ့ ကြ်န္မရဲ့ စိတ္အစဥ္က ဟိုးအတိတ္ဆီကို လြင့္ပ်ံ႕သြားေလရဲ့….

(ဆက္ရန္...)

(ႀကိဳးစားၿပီး ဘာသာ ျပန္ထားတာေလးပါ... ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသြားပါ့မယ္...)

ရင္ထဲကသႀကၤန္

ရင္ထဲက သႀကၤန္ ဆိုတဲ့ အတိုင္းပါပဲ… တကယ္ပဲ ရင္ထဲမွာပဲ ရွိေနခဲ့တာေလ… အျပင္မွာ ေပ်ာ္ခြင့္ မရခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ… ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သႀကၤန္ဆုိရင္ ေပ်ာ္တာပါပဲ… ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ အားလံုး အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ၾကတာပါပဲ… ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္… ကေလးလူႀကီး အားလံုး ေပ်ာ္ၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ဟာ ကမာၻမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ႏိုင္ငံပဲ ရွိတယ္ေလ… ဒီႏွစ္ အေတာအတြင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သႀကၤန္ဆုိရင္ ရုံးပိတ္ရက္ရွည္ ပိတ္ေပးတာလဲ အရမ္း ေကာင္းပါတယ္… မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဘုရားဖူး ထြက္ႏုိင္သလို၊ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္ လုပ္ဖုိ႔လဲ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ရပါတယ္… ေျပာရမယ္ဆုိရင္ သႀကၤန္မွာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာ၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကို ေတြ႔ရတာ၊ စံုလုိ႔ပါပဲ… ေျပာလို႔ေတာင္ မကုန္ပါဘူး… ကြ်န္ေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳေလး တစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္… ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံက ဒီႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသား ဆရာ၊ ဆရာမနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးရဲ့ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ၊ ပြဲေတာ္ေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပရင္ သႀကၤန္ကို အရမ္း စိတ္ဝင္စားပါတယ္… စတုဒီသာ ေကြ်းတယ္ဆိုတာ၊ လူႀကီးသူမ ေတြကို ေခါင္းေလွ်ာ္ ေရခ်ဳိး ျပဳစုေပးတယ္ ဆိုတာ၊ ႏွစ္သစ္ကူးကို အတာ ေရေလာင္းတယ္ ဆုိတာေတြကို အရမ္း သေဘာက်ၾကပါတယ္… ႏွစ္ေဟာင္းက အညစ္ အေၾကးေတြကို သႀကၤန္ေရက ေဆးေၾကာ ေပးလုိက္တယ္ဆုိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယဥ္ေက်းမႈကို အရမ္း သေဘာက်ေနၾကတယ္… အရမ္းကို idea ေကာင္းတာပဲလုိ႔ ေျပာၾကတယ္… ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေရေလာင္း သြားၾကတယ္ေလ… ဟားဟား... ဒီႏွစ္ သႀကၤန္ေတာ့ ေရမစိုေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ထားတာ… စိုလုိက္တာမွ ရႊဲသြားတာပဲ…. (Blogger သယ္ရင္း ေမာင္ႏွမမ်ားလဲ ေလာင္းသြားၾကလုိ႔ အြန္လုိင္းေပၚမွာ ရႊဲသြားေသးတယ္…) တကယ္ပါပဲ… ရင္ထဲက သႀကၤန္လဲ အနဲနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္… ျမန္မာႏုိင္ငံ ကိုေတာ့ အရမ္း သတိရတာေပါ့ေနာ္… အေဝးေရာက္ ျမန္မာမ်ားလဲ ျပန္ခ်င္ရွာ ၾကမွာပဲလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္… ေအးေဆးေပါ့ေနာ္… အခုေတာ့ ခဏ ေအာင့္ထား လုိက္ၾကဦးေပါ့… ျပန္ေရာက္ရင္ ကဲလုိ႔ရမွာပါ… ဟုတ္တယ္မလား….

(မထည္ဝါခ်ဳိေရ… tag ထားတာၾကာၿပီ… အခုမွ ေရးေပးတဲ့ အတြက္ ေနာက္က်သြားတဲ့ အတြက္ ခြင့္လြတ္ ေပးပါခင္ဗ်ာ… မအားတာနဲ႔၊ ေနမေကာင္း ျဖစ္တာနဲ႔၊ ခရီး ထြက္သြားတာနဲ႔ အခုမွ ေရးျဖစ္လုိ႔ပါ… blogger ေမာင္ႏွမခ်င္း ခင္လုိ႔ ေရးေပးတာ… ေနာက္က်လုိ႔ ေဆာရီးပါေနာ္… ပိေတာက္ပန္း ပံုေလးကို Google ကေန ရွာထားတာပါ...)

နံနက္ခင္းကို ဘယ္သို႔ထမယ္…

ကိုႀကီးနဲ႔ငယ္ေလးက tag လုိက္ျပန္ၿပီဗ်ဳိ႕….. ဘာအေၾကာင္းလဲ ဆုိေတာ့ မနက္ခင္းမွာ ဘယ္လို ႏိုးထလာသလဲတဲ့…. ဘယ္လို ႏိုးထလာသလဲ ဆုိေတာ့ ဒီလိုပါ… အိပ္္ခ်င္ မူးတူးနဲ႔ ႏုိးလာတာေပါ့ဗ်ာ… ဟီးဟီး…. အလကားေနာက္တာပါ… ဒီလိုပါ…. ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းတက္ေနတာ ဆိုေတာ့ မနက္ ေစာေစာ ထရပါတယ္… အရမ္း ဆိုးပါတယ္… ထခ်င္ဘူးဗ်… စေနနဲ႔ တနဂၤေႏြက လြဲရင္ေပါ့ေနာ္… က်န္တဲ့ ရက္ေတြမွာက ေက်ာင္းသြားဖုိ႔ကို ေစာေစာထရတာကိုး… နာရီ သံပတ္ျမည္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ နားထဲမွာ ဗံုးကြဲသလို ခံစားရေရာ… စေနနဲ႔ တနဂၤေႏြမွာက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မဒီမုိးေသာက္နဲ႔ အြန္္လုိင္းမွာ ေတြ႔ၾကတယ္…. G-talk ေျပာၾကတယ္… အလြမ္း သယ္ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ… အဟဲ… (သူက ျမန္မာႏုိင္ငံကေန အြန္လုိင္း တက္ပါတယ္...) သူလာတဲ့ အခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ့ဆီမွာ မနက္ ေစာေစာပဲ ရွိေသးတယ္… ဒါေပမယ့္ အဲဒီရက္ေတြ မွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ေစာေစာ ကြ်န္ေတာ္ ႏိုးေနတယ္… ထူးဆန္းတယ္ေနာ္… မနက္ဆုိရင္ စိတ္က အလိုလုိပဲ ႏုိးလာတာ… ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္က အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာ… ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ မဒီမုိးေသာက္က အာဘြားနဲ႔ ႏႈိးတာကို ခံခ်င္လုိ႔… အဟီး… (ကိုႀကီးနဲ႔ ငယ္ေလးတို႔လိုေလ… :P)

ဒါက ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လုိ ႏုိးထလာလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါပဲ… အခု ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္ေလးကို ေျပာျပခ်င္လုိ႔ပါ… ကိုႀကီးနဲ႔ငယ္ေလးက tag လာေတာ့ ဘာကို စဥ္းစားမိလဲ ဆုိတာေလးပါ… ႏိုးထလာျခင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့ေပါ့ေနာ္… က်န္းမာေရး ရႈေထာင့္ကပါ… လူတစ္ေယာက္ဟာ မနက္ ေစာေစာ ထသင့္ပါတယ္… ဒါ့အျပင္ အိပ္ေရးလဲ ဝေအာင္ အိပ္သင့္ပါတယ္… ေစာေစာ ထႏုိင္ဖုိ႔ ေစာေစာ အိပ္သင့္တယ္ေလ… ေစာေစာထ၊ ကိုယ္လက္ သန္႔စင္၊ ၿပီးေတာ့ အစား မ်ားမ်ား စားေပး၊ ညေနစာ ေလွ်ာ့စား… ဒါေလးေတြကို ပံုမွန္ေလး လုပ္ေပးမယ္ဆုိရင္ မနက္တိုင္း မနက္တုိင္း ႏိုးထလာတဲ့အခါ စိတ္လက္ ၾကည္လင္ၿပီး ေခါင္းရွင္းရွင္းနဲ႔ အလုပ္သြားတဲ့ သူေတြ အတြက္လဲ အလုပ္အတြက္၊ ေက်ာင္းတက္ရမယ့္ သူေတြ အတြက္လဲ ေက်ာင္းစာအတြက္ စသျဖင့္ေပါ့ေနာ္၊ စိတ္ၾကည္ ေခါင္းၾကည္ေနရင္ ဖိအား ကင္းကင္း စိတ္လက္ ရွင္းရွင္းနဲ႔ သြားလာ လႈပ္ရွား ႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္… ကြ်န္ေတာ့္ အျမင္ေလးကို တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္…

(ကိုႀကီးနဲ႔ငယ္ေလးေရ… ဒီပို႔စ္ေလးကို ခင္မင္မႈ မ်ားစြာျဖင့္ ေရးေပးပါတယ္ေနာ… )

April Fool’s Day အေၾကာင္း

April Fool’s Day ျဖစ္ေပၚလာတာနဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ သမိုင္းေၾကာင္းက တိတိက်က် ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခရစ္ သကၠရာဇ္ ၁၅၈၂ခု ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ နဝမေျမာက္ ခ်ားလ္စ္ဘုရင္ လက္ထက္မွာ ျပကၡဒိန္ကို ေျပာင္းလဲ လုိက္တာကေန အစ ျပဳတယ္လုိ႔ ဆိုရမွာပါ။ (ျမန္မာလို အယူ ဆုိရင္ သကၠရာဇ္ ၿဖိဳတယ္လုိ႔ ေခၚမယ္ ထင္ပါတယ္။) ဘယ္လုိ ေျပာင္းလဲ လုိက္သလဲ ဆိုေတာ့ မတ္လ (၂၅) ရက္ေန႔ကေန ဧၿပီ (၁) ရက္ေန႔အထိ (ႏွစ္သစ္ကူး ကာလ) ကို ဇန္နဝါရီလ (၁) ရက္ေန႔ကို ေရႊ႕ေျပာင္း လုိက္တာပါပဲ။

အဲဒီ ေခတ္ကာလက ဆက္သြယ္ေရး စနစ္ေတြက ယေန႔ေခတ္လုိ မဟုတ္ေတာ့ ေႏွးေကြးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ေသာ လူမ်ားက ဒီလို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားတာကို ႏွစ္အေတာ္ ၾကာျမင့္တဲ့အထိ သတိ မထားမိၾကဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ တခ်ဳိ႕ေသာ အစြန္းေရာက္ လူမ်ား၊ ဘုရင့္ အမိန္႔ကို ဖီဆန္ခ်င္ၾကတဲ့ သူမ်ားကေတာ့ ဒီအေျပာင္းအလဲကို လက္မခံခဲ့ဘူး။ ႏွစ္သစ္ကူးကို ဧၿပီ (၁) ရက္ေန႔မွာပဲ က်င္းပဖုိ႔ ဆႏၵရွိၾကတယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲကို လက္ခံၾကတဲ့ သာမန္ ျပည္သူ လူထု ေတြကေတာ့ အစြန္းေရာက္ၿပီး လက္မခံ ဆန္႔က်င္ ခ်င္ၾကတဲ့ သူမ်ားကို “အရူးမ်ား” လုိ႔ ေလွာင္ေျပာင္ ခဲ့ၾကတယ္။ ေခၚေဝၚ သမုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ စ စရာ ေနာက္စရာ အျဖစ္သာ ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီ လူေတြဆီကို တကယ္ မက်င္းပေပမယ့္ က်င္းပသေယာင္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ပါတီဖိတ္စာေတြ၊ က်ီစယ္ထားတဲ့့ ဟာသေတြကို ဧၿပီ (၁) ရက္ေန႔မွာ ပို႔ေပးၿပီး အရူးလုပ္ထားတဲ့ စာတုိေတြ၊ စကားေတြနဲ႔ စ ေနာက္ ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ စေနာက္ခဲ့ၾကၿပီး ရယ္ေမာခံ လူတစ္စုကို “poisson d’avril” ၊ “April fish” လုိ႔ ေနာက္ေျပာင္ ေခၚေဝၚ ခဲ့ျပန္တယ္။ “April fish” ဆိုတာက ႏုံႏုံအအ ငါးငယ္ေလးေတြဟာ အလြယ္တကူ အဖမ္းခံ ရတတ္သလို အရူး လုပ္ခံရသူ ေတြဟာလဲ စ ေနာက္ ခံရတတ္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာကို ဘယ္လို ေဖာ္ျပသလဲဆုိရင္ April Fool’s day မွာ စၾက ေနာက္ၾကတဲ့ စာရြက္ ေလးေတြရ့ဲ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ငါးငယ္ ပံုေလးေတြ ဆြဲထည့္ ေပးလုိက္တာပါပဲ။ (အခုေခတ္မွာေတာ့ ခင္မင္တဲ့ သူေတြကိုပဲ စၾက ေနာက္ၾကေတာ့တာ မ်ားပါတယ္။)

အဲဒီလိုမ်ဳိး ေနာက္ေျပာင္ က်ီစယ္မႈေတြက စၿပီးေတာ့ ဧၿပီလရ့ဲ ပထမဆံုးေန႔မွာ အရူးလုပ္တာ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒီလုိ အေလ့အထဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားၿပီး ၁၈ရာစုမွာ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံနဲ႔ စေကာ့တလန္ ႏုိင္ငံေတြမွာ စတင္ ျပဳလုပ္ ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဂၤလိပ္နဲ႔ ျပင္သစ္တုိ႔ရ့ဲ လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီႏုိင္ငံ ေတြကိုလဲ ပ်ံ႕ႏွ႔ံ သြားခဲ့တယ္။ ဒီပ်ံ႕ႏွံ႔မႈမွ စတင္ၿပီးေတာ့ အျခားေသာ ႏုိင္ငံေတြမွာ ဧၿပီလ (၁) ရက္ေန႔မွာ ေနာက္ေျပာင္ က်ီစယ္ၿပီး စၾက ေနာက္ၾကတဲ့ ေန႔ရက္ေလး ျဖစ္လာတဲ့ April Fool’s Day ဆိုၿပီး ေပၚေပါက္လာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။။

(လူတုိင္းဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာဆုိရင္ ႏွစ္သက္ၾကတယ္၊ စိတ္ၾကည္ႏူးၾကတယ္ ဆိုတာ သိသာေစတဲ့ အခ်က္ တစ္္ခ်က္ကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိလုိက္တယ္လုိ႔ မထင္ဘူးလားခင္ဗ်ာ….)



- ဒီေနရာေလးက စာပိုဒ္ေလး တခ်ဳိ႕ကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ဘာသာ ျပန္လုိက္တာပါ... အဆင္အေျပဆံုး ျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစား ထားပါတယ္... -


သတင္းေကာင္းေလး တစ္ခုပါ... ဘယ္ႏုိင္ငံကေန မဆို ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဖုန္းေခၚလို႔ရတဲ့ website ေလးပါ...
စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကပါဦး...
ဖုန္းနံပါတ္ေလးကို ရိုက္ထည့္ၿပီး ေခၚရုံပါပဲ...
ရက္ကေတာ့ အကန္႔အသတ္နဲ႔တဲ့ဗ်ာ...
ဒီေန႔ပဲ ေျပးၿပီး ဆက္လိုက္ၾကရေအာင္....
ဒီကို ဝင္လုိက္ေနာ္... :P

ဝါသနာေလးမ်ား

ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္သြားတာက သူငယ္ခ်င္း မုိးခါးေလး tag လုိက္လုိ႔ပါ…. ပို႔စ္ ေခါင္းစဥ္ေလးကို စျမင္ျမင္ခ်င္း သေဘာက်မိပါတယ္… ေရးခ်င္စိတ္နဲ႔ ဘာေရးလုိက္မယ္ ဆုိတာလဲ ျဖစ္လာတယ္… ဒါေပမယ့္ မအားလုိ႔ အခုမွ ေရးရတာပါ…. မအားဘူး ဆိုတာထက္ ကြန္ျပဴတာကို ကလိလိုက္လုိ႔ အစအဆံုး ျပန္လုပ္ေနရတာနဲ႔ အခုမွ ျပန္ေရးႏုိင္တာပါ… ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဘယ္သူေတြမ်ား ဝါသနာတူမလဲ မသိဘူး… တူတဲ့သူ ရွိရင္ ေျပာေနာ…

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဝါသနာေလးမ်ား အေၾကာင္းကေတာ့ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး… ငယ္ငယ္က ေတာ္ေတာ္ ခ်ဴခ်ာခဲ့တယ္… အဲဒါေၾကာင့္ အခုဆိုရင္ အၿမဲတမ္း က်န္းမာေနေအာင္ အားကစား လုိက္စားတယ္… ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ဝါသနာေတြကို ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အားကစားကို နံပါတ္တစ္ အေနနဲ႔ ေျပာရမွာပါ… အားကစားကေတာ့ အကုန္နီးပါး ကစားပါတယ္…. ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ေပါ့… ေဘာလံုးကန္၊ ေရကူး၊ ပင္ေပါင္ရိုက္ (စားပြဲတင္ တင္းနစ္)၊ Body Fitness နဲ႔ တခ်ဳိ႕ အားကစားနည္းေတြပါ ကစားျဖစ္တယ္… ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေက်ာင္းတက္တံုးက ေဘာလံုး နဲနဲပါးပါး ကန္ျဖစ္တယ္…. အဓိက ေဆာ့ျဖစ္တာေတာ့ ပင္ေပါင္ရိုက္တာပါပဲ… ေတာ္ေတာ္ စြဲစြဲလမ္းလမ္းကို ေဆာ့ျဖစ္ခဲ့တာ… အခုထိလဲ ေဆာ့ေနတံုးပါပဲ... ပင္ေပါင္ဘက္ (Racket)ကို သြားေလရာမွာ ယူသြားတာ အခုထိပါပဲ… အခု အေဆာင္မွာလဲ ပင္ေပါင္စားပြဲခံု ရွိေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အႀကိဳက္ေပါ့ဗ်ာ… ညေနဘက္ေတြမွာ ပင္ေပါင္ရိုက္တယ္… ၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွား နဲနဲပါးပါး ေဆာ့ေပးတယ္… ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ကုကၠိဳင္းမွာ ေရသြားကူးျဖစ္တယ္… အသင္း ဝင္ထားေတာ့ ေရကူးရတာ အဆင္ေျပတယ္ေလ… အားကစားသာ ဝါသနာပါတာ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး…

ေနာက္ထပ္ ဝါသနာတစ္ခုက နဲနဲဆန္းတယ္ဗ်… ဒီလုိ ဒီလုိ…. အလွေမြး ငါးေလးေတြကို ေမြးရတာ… ကြ်န္ေတာ္ကေလ ငါးကန္ ၾကည္ၾကည္ေလးထဲမွာ ေရေမွာ္ပင္ေလးေတြထည့္၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ၊ ခရုေလးေတြ၊ ဖန္ေဂၚလီ လွလွေလးေတြ ထည့္ၿပီး အလွဆင္၊ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ေပးတဲ့ စက္ကေလးတပ္ၿပီး ငါးေလးေတြ ကူးခတ္ေနတာကို ၾကည့္ရတာ အရမ္း စိတ္ခ်မ္းသာတယ္… ၁ဝတန္း ေျဖၿပီးေတာ့ အိမ္မွာ ငါးေမြးတာကို အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ေပးၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္… ေမြးခဲ့တဲ့ ငါးေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ…. ေရႊငါး၊ ေအာ္စကာ၊ ေဒါင္းငါး၊ Fighter, Lucky Fish, Tiger, Red Tail, Discuss စံုေနတာပါပဲ… မွတ္မိသေလာက္ ေရးလုိက္တာ… မမွတ္မိတာေတြ ရွိေသးတယ္… မွတ္မွတ္ရရ အိမ္မွာ ငါးေမြးကန္ (၈)ကန္ွရွိတယ္…. အခုေတာ့ အဘိုးက ထားစရာေနရာ မရွိလို႔ ေရာင္းစားလုိက္ၿပီတဲ့… :( အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ၁ဝတန္းေအာင္ရင္ ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းတုိ႔ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းတုိ႔ ေခတ္စားလို႔ လုိက္တက္ၾကတာေပါ့… ကြ်န္ေတာ္လဲ ပါတယ္ေလ… သင္တန္းမွာ သင္တာေတြကို စိတ္ဝင္စားတာ မဟုတ္ဘူး… သင္တန္းၿပီးရင္ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ အလွငါးေမြးဆိုင္ကို ေျပးဖုိ႔ပဲ စဥ္းစားေနတာ… ဟားဟား… ငါးေမြးတာနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ စာအုပ္ စာတမ္းေတြလဲ ရွာဖတ္တယ္… အခုထိ အိမ္မွာသိမ္းထားတံုးပဲ… Lucky Fish ဆိုတာကို ၾကားဖူးၾကမလား မသိဘူး… အဲဒီငါးက ေစ်းႀကီးတယ္ေလ… ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းလိုခ်င္ခဲ့တာ… ဝယ္ဖုိ႔လဲ မတတ္ႏုိင္ဘူး… အဲဒီေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္လဲဆုိေတာ့ အေကာင္ေပါက္ေလး ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ကို လုိက္ရွာတာေပါ့… ေတြ႔ေတာ့ ေစ်းက ကြ်န္ေတာ္ တတ္ႏုိင္တဲ့ေစ်း… စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလးေတြနဲ႔ ဝယ္လုိက္တာ…. အေကာင္ေလးက လက္ညဳိး ေလာက္ပဲရွိမယ္… ေစ်းသြားတဲ့ အေမနဲ႔ အေဒၚေတြကို ငါးေလးကို ေကြ်းဖုိ႔ ပုဇြန္ဆိတ္ ေသးေသးေလးေတြ မွာရတာလဲ အေမာပါပဲ… ေနာက္ပိုင္း အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ မရွိတဲ့အခါ ငါးေတြကို အစာေကြ်းဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ့္ အေဖက တာဝန္ယူေပးပါတယ္… သူလဲ နဲနဲဝါသနာပါတယ္ေလ… ေနာက္ပိုင္းမွာ Lucky Fish က ေတာ္ေတာ္ အေကာင္ႀကီးလာတယ္… အစာေကြ်းဖုိ႔ ငါးကန္နား အေဖလာရင္ ငါးက ေပ်ာ္ေနတာပဲလုိ႔ အေမကလဲ ေျပာတယ္… ငါးေမြးရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကရိကထမ်ားပါတယ္.. ဒါေပမယ့္လဲ ငါးကန္ ၾကည္ၾကည္ေလးကို ျမင္လုိက္ရရင္ စိတ္ကို ေအးခ်မ္းသြားတာပဲ… အဲဒါက ငါးေမြးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဝါသနာေပါ့...


ေနာက္တစ္ခုက စာဖတ္တာ…. ေတြ႔သမွ် စာအုပ္ အကုန္ဖတ္တာပဲ… ငယ္ငယ္တံုးက ဦးေလး တစ္ေယာက္က အလုပ္ တာဝန္နဲ႔ နယ္ေျပာင္းရေတာ့ သူ႔စာအုပ္ ေသတၱာႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အိမ္မွာ ထားခဲ့တာ… ဘယ္ေျပာ ေကာင္းမလဲ… ေကာင္းေကာင္း ေမႊတာေပါ့… အကုန္ ဖတ္ပစ္လုိက္တယ္… ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ စာအုပ္ေတြကို ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္… အခုေတာ့ ျမန္မာ စာအုပ္ေတြ မရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္ေနရတယ္… ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဖတ္လုိ႔က အဆင္မေျပဘူး… ၾကာၾကာဖတ္ရင္ ေခါင္းမူးလာေရာ… အဲဒါေၾကာင့္ စာဖတ္ခ်င္လုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမန္ျမန္ ျပန္ရပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေနတာ… (မဒီမုိးေသာက္နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တာလဲ ပါတာေပါ့… :P)

အခု ေျပာျပတာေတြက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ အဓိက ဝါသနာေတြပါ… တျခား ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ လုပ္တာေတြ ရွိေသးတယ္… ဥပမာ- ကြန္ျပဴတာတုိ႔ ဘာတုိ႔ေပါ့… တျခားေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မရွိပါဘူး… က်န္တာေတြကေတာ့ သာမာန္ပါပဲ… ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ ထင္တာ တစ္ခုေတာ့ ေျပာျပမယ္ေနာ္… ကိုယ္ ဝါသနာ ပါတာကို လုပ္ေနရရင္ စိတ္ ခ်မ္းသာတယ္ဗ်…. ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္… လက္ခံမလား မသိဘူး… အဟီး…

(အဓိက ဝါသနာကို မေျပာလုိက္ရဘူး... ေမ့တတ္ပံုကေလ.... သီခ်င္း နားေထာင္ရတာကို အရမ္း ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုၿပီး ဘယ္လို က်န္ခဲ့မွန္း မသိဘူး... သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး စာရိုက္ေနတာေတာင္ ေမ့ျဖစ္ေအာင္ ေမ့သြားေသးတယ္... :P သီခ်င္းေလး နားေထာင္ ေနရတာကို ႀကိဳက္တာ... ျမန္မာသီခ်င္းေရာ အဂၤလိပ္ သီခ်င္းေတြပါ အားလံုး နားေထာင္ျဖစ္တယ္... သီခ်င္း အမ်ဳိးအစား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳက္တယ္... အခု ေလာေလာဆယ္မွာ သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔ ေဆြးေနတာေပါ့ဗ်ာ...)

ဒီပို႔စ္ေလးျမင္ရင္ သူငယ္ခ်င္း မိုးခါးေလး ေက်နပ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္… ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ဝါသနာေလးေတြကို ေျပာျပထားတာပါ…. :P

သစၥာျပဳဆုေတာင္း

ဒီပို႔စ္ေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ Blog ရဲ႕ (၅ဝ)ျပည့္ပို႔စ္ေလးပါ… ဒီလို (၅ဝ)ျပည့္မွာ မွတ္မွတ္ရရနဲ႔ အက်ဳိးရွိတာေလး တင္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးေနတံုး ကြ်န္ေတာ့္ ခ်စ္သူဆီက စာေရာက္လာပါတယ္… စာထဲမွာ ဓမၼဒါန စာရြက္ပိုင္းေလး ပါလာပါတယ္… သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဝမွ် ေပးႏုိင္ေအာင္ အဲဒီ စာရြက္ပိုင္းေလးကို မိတၱဴ (၁ဝ)ေစာင္ ကူးေပးလာတာပါ… စာထဲမွာ ပါလာတဲ့ ဓမၼဒါန စာရြက္ပိုင္းေလးထဲမွာ ေရးထားတဲ့ “သစၥာျပဳဆုေတာင္း” ေလးကို ျပန္ကူးၿပီး ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေဝမွ်လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္…

သစၥာျပဳဆုေတာင္း

- ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကသံုးပါး၌ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြား အလို႔ငွာ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ခ့ဲပါ၏…

- ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္သည္ ေလာကသံုးပါး၌ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါတို႔၏ ခ်မ္းသာျခင္း အက်ဳိးငွာ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ့ပါ၏…

- ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝက သံဃာေတာ္သည္ ေလာကသံုးပါး၌ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါတို႔၏ ေကာင္းမႈျပဳရန္ အလုိ႔ငွာ ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္ခဲ့ပါ၏…

- ဤသို႔ မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားကို ဆုိရေသာ အက်ဳိးအားေၾကာင့္ ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ အခက္အခဲ မွန္သမွ်၊ အတိုက္အခံ မွန္သမွ်၊ အမႈအခင္း မွန္သမွ် ေအာင္ျမင္ရ၍ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာျဖင့္ စီးပြားဥစၥာ တစ္ေန႔တစ္ျခား တုိးတက္ရပါလုိ၏ အရွင္ဘုရား…

ဓမၼဒါန - မိုးေသာက္(ရွမ္းေလး) ႏွင့္ မဒီမိုးေသာက္

"ဆာမွစားပါ၊ ေကာင္းပါသည္"

“ဖြားခမ္း… ဖြားခမ္းခ်က္တဲ့ဟင္းက…. ေကာင္းလဲ မေကာင္းဘူး…”
“သား… ဖိုးရွမ္း… သား ထမင္း စားေတာ့မလုိ႔လား သား”
“ေၾသာ…ဟုတ္ကဲ့ဗ်… စားေတာ့မလားလုိ႔….”
“သား… ဖြားခမ္း ေျပာျပမယ္ေနာ္… ေသခ်ာနားေထာင္ ဟုတ္ၿပီလား…”
“ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ေတာင္ယာလုပ္တဲ့ ရွမ္းသားအမိ ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ဟာ ဆင္းရဲၾကရွာတယ္။ တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရတာ။ ေန႔တိုင္း သားျဖစ္သူက ေတာင္ယာသြား၊ အေမျဖစ္သူက ခ်က္ျပဳတ္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ လုပ္စရာ ရွိတာေတြ လုပ္ရတယ္။ ပင္ပန္းတာေပါ့ သားရယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သားျဖစ္သူက ေတာင္ယာက အျပန္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူကို ေျပာတယ္။ သူ ဝက္သားဟင္း တအား စားခ်င္ေနတယ္တဲ့။ အဲဒါ အေမ ခ်က္ေပးပါဦးတဲ့။ မစားရတာလဲ ၾကာၿပီတဲ့။ အဲဒီေတာ့ အေမက စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာ ဝက္ကသားက မရႏုိင္ဘူးေလ။ ရြာထဲ သြားဝယ္မွ ျဖစ္မွာ။ သြားဖို႔ကလဲ ေဝးေနေတာ့ ဝယ္ဖို႔ကလဲ အဆင္မေျပဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေမက သားကို ေျပာလုိက္တယ္။ မနက္ျဖန္ သား စားခ်င္တဲ့ ဝက္သားဟင္းထက္ ေကာင္းတာ စားရေစမယ္ေပါ့။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္သားတဲ့။ ဘာလဲဆုိေတာ့ အေမ့ကို ကတိ တစ္ခုေတာ့ ေပးရမယ္သားတဲ့။ အဲဒါက သား မနက္ျဖန္မွာ ဗိုက္တအားဆာမွ ထမင္းစားရမယ္။ သား ကတိ ေပးႏုိင္လားတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ သားကလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ကတိေပးလုိက္တယ္။ သူ တအားဆာမွ စားမယ္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ အေမက ေစာေစာထ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး သားအတြက္ ထမင္းထုပ္ ျပင္ေပးတယ္။ သားျဖစ္သူ ေတာင္ယာ သြားခါနီးမွာ ထမင္းထုပ္ လွမ္းေပးၿပီး ကတိကို မေမ့ဖို႔လဲ ေသခ်ာ မွာလုိက္တယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ သားဟာ ေတာင္ယာမွာ တမနက္လံုး အလုပ္လုပ္တာေပါ့။ ေနျမင့္လာေတာ့ ဗိုက္ဆာလာတယ္။ သူ႔အေမကို ေပးထားတဲ့ ကတိေၾကာင့္ သူ ဖြင့္မစားေသးဘူး။ ေနပိုျမင့္လာေတာ့ ပိုဆာလာၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာလဲ သူ မစားေသးဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ေနမြန္းတည့္လာၿပီး ေတာင္ယာလုပ္ေတာ့ ပင္ပန္းတာရယ္ေၾကာင့္ ဗိုက္က တအားကို ဆာလာေရာ။ သူ အရမ္းကို ဆာေနၿပီဆိုတာ သိလုိက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔အေမကို ေပးထားတဲ့ ကတိအတုိင္း အခုအခ်ိန္မွာ စားေတာ့မယ္လို႔ ေတြးၿပီး ထမင္းထုပ္ကို ဖြင့္လုိက္တယ္။
ထမင္းထုပ္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ဟင္းက ဝက္သားမဟုတ္ဘူး။ ခရမ္းသီးႏွပ္နဲ႕ ပဲပုတ္ေထာင္း ႏွစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေပမယ့္ သားက အဲဒီအခ်ိန္မွာ တအားဆာေနၿပီ။ ဝက္သားလဲ သူ သတိမရေတာ့ဘူး။ သူ႔အေမ ထည့္ေပးလုိက္တဲ့ ဟင္းႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ ထမင္း စားလိုက္တာ အကုန္ပဲ။ တအား စားေကာင္းတာေပါ့။ ခရမ္းသီး ခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ပဲပုတ္ေထာင္း စပ္စပ္ေလးက ခံတြင္း ၿမိန္ေစတယ္ေလ။ အဲဒီ ထမင္း တစ္နပ္က သူ႔အတြက္ တအားကို စားေကာင္းခဲ့တာ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားက အေမကို ေျပာတယ္။ အေမ ခ်က္ေပးလုိက္တဲ့ ဟင္းက စားေကာင္း လုိက္တာဗ်ာေပါ့။ ဝက္သားဟင္းနဲ႔ေတာင္ မလဲႏုိင္ဘူးတဲ့။
အေမက အဲဒီအခါမွာ သားကို ေျပာေရာ။ သား… ဘယ္ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟင္း ေကာင္းေကာင္း၊ မေကာင္းေကာင္း ဆာမွသာ စားလိုက္ပါသား၊ တအားေကာင္းတဲ့ ထမင္း တစ္နပ္ျဖစ္လာေရာ သားေရ… တဲ့။”
“ကဲ… သား… ဖုိးရွမ္းေလး… ၾကားတယ္ေနာ္သား… အခု သား တအား မဆာေသးလုိ႔ ျဖစ္မယ္… ခဏေနမွ စား။ ဟုတ္ၿပီလား။”
“ဒါဆုိ သားကို ဝက္သားေရာ၊ ခရမ္းသီးေရာ၊ ပဲပုတ္ေရာ ခ်က္ထားေပးၾကည့္ၾကည့္…. က်က္ရင္ လာစားမယ္ေနာ္…”
“ေရာ္… ဒီကေလးႏွယ္… ငါစိတ္ညစ္တာေရာ….”
“:P….”


ငယ္စဥ္က ေမြးမိခင္ႏွင့္ မျခား ေကြ်းေမြးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ သြန္သင္ေပးၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ဆိုးသမွ် ခံခဲ့ေသာ ေမတၱာႀကီးမားလွတဲ့ ဖြားေလးမ်ားျဖစ္ေသာ ဖြားခမ္း၊ ဖြားညႊန္႔၊ (ဖြားေမ၊ ဖြားသိန္း) တို႔ကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။ ဒီပို႔စ္ေလး ေရးၿပီး တတ္အားသမွ် ေက်းဇူးဆပ္ပါ၏။

(ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ရွမ္းျပည္ ေလသံနဲ႔ ေျပာသလိုမ်ဳိး ေရးထားပါတယ္… ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ တစ္ေနကုန္ ထုိင္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈ နည္းေတာ့ စားမေကာင္း ျဖစ္ေနၾကတဲ့ တခ်ဳိ႕ေသာ Blogger ကိုကို၊ မမမ်ား၊ ေန႔နဲ႔ည မွားၿပီး ဂိမ္း ေဆာ့ၾကတဲ့ ကိုကိုမ်ား၊ ဟင္းဂ်ီးမ်ားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ တခ်ဳိ႕ေသာ သယ္ရင္းမ်ား၊ အလုပ္ပင္ပန္းၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အားလံုး ဆာမွ စားၾကည့္ၾကည့္လုိက္ပါ… စားေကာင္းပါလိမ့္မယ္… အဲ… အခ်ိန္မွန္ေတာ့ စားၾကေပါ့ေနာ္… စားေကာင္းၾကပါေစဗ်ာ…. :D)

Older Posts